BLOG

Het laatste bezoek
11 maart 2024
Een mail: “Corine, ik zou je toch nog graag een keer spreken, kan dat?”. Een appje: “Corine, morgen wordt ze waarschijnlijk in slaap gebracht maar ze vindt het fijn om jou nog een keer te zien, heb je daarvoor tijd?”. Zomaar twee korte vragen, met een grote lading. Met grote regelmaat vragen mensen mij te komen omdat ze hun uitvaart willen voorbereiden. Het sterven komt dichterbij, de ziekte is niet meer te behandelen.
Lees verder »
Word je daar niet somber van ?
16 februari 2024
Als uitvaartverzorger leef ik met de dood. Bijna dagelijks word ik er mee geconfronteerd door de vele ontmoetingen en gesprekken. Momenteel volg ik het programma “Over mijn lijk” dat gaat over jonge mensen die kanker hebben en moeten leven met een naderend sterven. Het roept veel herkenning bij mij op; de openhartige gesprekken, het lachen en het huilen, de indringende vragen en antwoorden. Maakt mijn werk mij een somber mens? Zeker niet! Juist door mijn werk geniet ik nóg meer van het leven.
Lees verder »
Een eervol afscheid
19 januari 2024
Gedoofd zijn alle vuren, de oorlog is voorbij. Veel was er te verduren, maar nu ben je VRIJ. Dit stond boven de rouwkaart van de 95-jarige man. Hij was een oorlogsveteraan;  hij diende tijdens de oorlogsjaren als jonge man in Nederlands Indië. Dit had diepe sporen in zijn leven achtergelaten.
Lees verder »
Dat gaat wel wennen
29 november 2023
Aan het begin van de dienst loop ik de kerk in met een 3-jarig kindje op mijn arm. Zijn ouders achter mij; de vader duwt de rolstoel van zijn vrouw, die het mandje met daarin hun kindje op schoot heeft. In twee maanden tijd is dit nu de vierde keer dat we een kleine baby moeten gaan begraven. Opnieuw stond ik vanmorgen bij een klein grafje, met een trapje erin gemaakt zodat de ouders zelf het mandje in het grafje kunnen zetten. .
Lees verder »
Afscheid van klein leven
21 september 2023
Op het moment dat ik dit schrijf, staat er een klein rieten mandje op mijn bureau. Het is vanmorgen met spoed bezorgd en staat daar totdat ik het naar de ouders breng. Het is de tweede keer in een paar weken tijd dat ik ouders begeleid na het overlijden van hun kindje tijdens de zwangerschap. Een nieuw leven dat werd verwacht, dat al helemaal een plaats had in het leven van het gezin. Een broertje of zusje dat zou komen en alleen nog moest groeien in de buik van mama.
Lees verder »
Al die foto’s
31 juli 2023
Bij veel uitvaarten worden vóór of tijdens de afscheidsdienst foto’s getoond. Zoveel mooie en grappige momenten uit iemands leven komen voorbij. Alleen, of samen met de mensen die bij hem of haar horen. In de week voorafgaande aan de uitvaart merk ik dat het uitzoeken van deze foto’s al zó bijzonder is voor de familie. Herinneringen komen boven en worden gedeeld.
Lees verder »
Dood én leven
14 juni 2023
Ik loop over de begraafplaats in de plaats waar ik ben geboren en opgegroeid. Waar mijn vader in het najaar is begraven. Binnenkort is zijn geboortedag en deze week is het grafmonument geplaatst. Samen met mijn moeder ga ik naar zijn graf om hiernaar te kijken. Het is een grote begraafplaats, het eerste gedeelte is al erg oud.
Lees verder »
Dieren en verdriet; zó bijzonder!
7 maart 2023
Mevrouw was vanuit het ziekenhuis naar huis gebracht. Het was haar wens om thuis te sterven. Haar man, dochter en schoonzoon waren bij haar, vergezeld door één van haar dochters katten. Een siamees, die bij mevrouw en meneer ‘kat’ aan huis was en genoot van de liefdevolle aandacht (en brokjes) die ze van mevrouw kreeg. De poes voelde aan dat er iets “niet goed” was.
Lees verder »
Verdriet en vreugde
30 december 2022
Aan het einde van het jaar gaan mijn gedachten terug naar alles wat er is gebeurd. Ik denk aan alle families die ik mocht begeleiden. Het deed iets met me en dat is maar goed ook. Verdriet om een vader, moeder, broer, zus, kindje. Soms leek het verdriet té groot om te dragen.
Lees verder »
Dag papa
26 oktober 2022
We zitten te waken bij mijn vader. Na maandenlange zorg omdat hij na Covid niet opknapte maar steeds verder achteruit ging, hebben we een paar uur geleden gehoord dat er een longtumor is ontdekt. Opeens wordt ons veel duidelijk. Mijn vader, die zó zijn best deed om te revalideren omdat hij bij de bruiloft van onze zoon aanwezig wilde zijn. Het 60-jarig huwelijksjubileum dat ook in het verschiet lag.
Lees verder »